ZWOLLE - Onlangs verscheen de verhalenbundel ‘Vervoersbewijzen, alstublieft. Gemak en ongemak van treinreizen’ van Wouter Geerling, een gevarieerde bundel met vermakelijke en boeiende verhalen van gebeurtenissen en ontmoetingen in … de trein.


De inspiratie voor zijn bundel haalde auteur Wouter Geerling uit de tijd dat hij nog elke dag de trein pakte. Er gebeurde altijd wel iets, als je het maar wilt zien. En ja, natuurlijk is er momenteel veel te doen over de problemen die het reizen met de trein met zich meebrengt. Uitvallende treinen, personeelstekorten etc. We kunnen er allemaal over meepraten. Juist daarom lijkt ‘Vervoersbewijzen, alstublieft’ op het perfecte moment te verschijnen; precies op tijd, zoals een trein zou moeten rijden…

Kortom, ‘Vervoersbewijzen, alstublieft’ is een leuke bundel voor hen die met regelmaat met de trein reizen of professioneel met ‘het spoor’ te maken hebben, maar zeker ook voor lezers die simpelweg houden van verhalen over intermenselijk contact en de bijzondere gebeurtenissen die daaruit voort kunnen komen. Geerling heeft zijn treinreisverhalen namelijk allemaal laten gaan over mensen, mensen zoals u en ik. Herkenbaar, amusant en soms spannend.

Ik mag Wouter enkele vragen stellen over zijn bijzondere bundel.

Wouter, waarom een bundel over situaties in de trein?
“Tja, ik denk vooral dat treinreizen lange tijd gewoon een belangrijk deel van mijn leven was. Met name in mijn studietijd en daarna. Ik had geen auto en maakte dus heel veel gebruik van de trein. Ik ben toen begonnen met het schrijven van een verhaal over belevenissen tijdens een treinreis. Ik schreef zo nu en dan aan mijn verhaal dat dus ook steeds langer werd. Uiteindelijk werd het zo lang dat het niet meer geloofwaardig was dat dat allemaal had plaatsgevonden tijdens één treinreis. Dat was het moment dat ik besloot het op te knippen in meerdere verhalen. Treinreizen is, als je er oog voor hebt, avontuurlijk. Je ontmoet bijzondere mensen, vergeet je paraplu, moet gehaast overstappen. Er valt genoeg over te vertellen.”

Zijn de situaties in jouw bundel allemaal waargebeurd?
“Ja, op een enkel verhaal na. Veel van de beschreven gebeurtenissen heb ik zelf meegemaakt, sommige heb ik ‘geleend’ van anderen en een paar van de verhalen zijn zogenaamde ‘samengestelde’ verhalen. Bij die laatste heb ik verschillende voorvallen samengevoegd tot één verhaal.”

Is het weleens voorgekomen dat er een blijvend contact is ontstaan uit een ‘treinontmoeting’?
“Hé, wat een leuke vraag. Daar moet ik even over nadenken…. Nou, eigenlijk niet, besef ik. Door die vraag besef ik ook eigenlijk dat er niet al teveel echte gesprekken met medepassagiers in mijn verhalen voorkomen. Vroeger werd er natuurlijk ook veel meer gepraat in de trein. Tegenwoordig zitten de meeste treinreizigers iets met hun telefoon te doen of hebben oordopjes in, waardoor een gesprek niet meer zo snel ontstaat. Jammer eigenlijk.”

Dat is zeker jammer. Er is ooit zelfs een mooie film over gemaakt met Robert de Niro en Meryl Streep, Falling in Love. Zij ontmoeten elkaar … in de trein.
“Ja! En wat te denken van de contactadvertenties die je vroeger wel in de krant zag staan: ‘Ik zag je in de trein van Amsterdam naar Den Bosch. Je had blond haar en een prachtige lach’….”

Een van de verhalen in jouw bundel gaat over een ‘aanrijding met een persoon’, een vrij gruwelijke situatie. Heeft jouw vriend, die bij de situatie betrokken was als politieagent, dat kunnen verwerken?
“Zo’n voorval kan inderdaad een enorme impact hebben. Mijn vriend was gelukkig ervaren genoeg om daar -ook voor zichzelf- goed mee om te gaan, vermoed ik.”

‘Vervoersbewijzen, alstublieft’ is jouw eerste boek, hoe voelde het moment dat je het eerste exemplaar in handen had?
“Dat is een fantastisch moment! Ik kwam terug van een korte retraite in Frankrijk en bij thuiskomst wees mijn vrouw mij op een pallet met dozen. Eerst dacht ik nog dat ze laminaat had besteld (dat waren we van plan), maar pas toen ze zei dat het dat niet was, viel het muntje dat mijn boek binnen was. Zó bijzonder om dat eerste échte exemplaar vast te kunnen houden.”

Je werkt als historicus, maar schrijft een bundel treinverhalen, waarom heb je niet gekozen voor een historisch onderwerp?
“Haha, ik snap je vraag, maar dat staat voor mij volledig los van elkaar. Ja, ik ben historicus, maar het reizen met de trein is ook een heel belangrijk onderdeel in mijn leven (geweest). Ik heb ook een flink aantal historische artikelen geschreven en zelfs meegewerkt aan een boek, maar toen ik ‘voor mijzelf’ ging schrijven, werden het toch treinverhalen. Ik had altijd mijn app Colornote bij de hand waar ik aantekeningen in maakte. Dat doe ik overigens nog steeds. Ik ervoer een grote vrijheid bij het schrijven. Anders dan bij historische artikelen, waarin je zoveel mogelijk waarheidsgetrouw en volledig moet zijn.”

Wat vond je in het schrijfproces de grootste uitdaging?
“Ha! Als je mij dat nú vraagt, dan zou ik zeggen: de marketing van mijn boek, maar je bedoelt echt tijdens het schrijven? Dan zou ik zeggen het in de goede volgorde zetten van de verhalen. Ze stonden in willekeurige volgorde toen ik het mijn redactrice liet lezen. Een van haar eerste adviezen was de verhalen in chronologische volgorde te zetten. Ik heb toen ook meteen een afwisseling gemaakt in vrolijke verhalen versus bijvoorbeeld een verhaal waar de ergernis afdruipt. Die afwisseling is er nu, maar dat was wel een klus.”

Waarom heb je gekozen voor uitgeven in eigen beheer en is dat een goede beslissing gebleken?
“Dat was niet zozeer een heel bewuste keuze. Ik had al snel contact met Boekengilde, die mij prima hebben begeleid. Ik heb wel een uitgever benaderd, maar die zij nee en toen besloot ik al snel tot selfpublishing. Wanneer je je boek in eigen beheer uitgeeft, heb je heel veel vrijheid en zeggenschap over je eigen boek, maar het kost ook veel tijd en geld. Maar ik heb er geen spijt van. Misschien had ik wel langer moeten zoeken naar een geschikte uitgever, maar ach, tot nu toe pakt het goed uit.”

Wil je iets vertellen over jouw thuissituatie (getrouwd, kinderen etc)
“Ik ben getrouwd en we wonen in Zwolle, samen met onze kat Hobbes. We reizen graag en hebben beiden vrij veel hobby’s.”

Vertel eens wat meer over jullie liefhebberijen. Waar moet ik dan aan denken?
“Heb je even? Zelf houd ik van literatuur, geschiedenis, films, superhelden in films en comics, wetenschap en van muziek. Mijn vrouw houdt van dansen, een liefhebberij waar ze mij eigenlijk wel in mee heeft genomen, wandelen, mountainbiken en reizen.”

Dat reizen noemde je al. Hebben jullie veel gereisd?
“We zijn onlangs naar Schotland geweest. Wat een prachtig land! Ik kan het iedereen aanraden. Dat landschap en die mooie pubs. Geweldig. We hebben zelfs ooit een wereldreis gemaakt van drie maanden. We zijn toen begonnen in Thailand, toen naar Maleisie, Singapore, Nieuw Zeeland en uiteindelijk naar De Maladiven. Daar teren we nog altijd op. Wat een geweldige belevenis.”

Waar heb je jouw vrouw ontmoet? Vertel, in de trein?
“Haha, nee, niet in de trein. Ik heb de liefde letterlijk vlak onder mijn neus gevonden. Ik woonde al zo’n drie jaar in een appartementencomplex in Zwolle toen ik een nieuwe buurvrouw kreeg. Enfin, wat doe je dan. Je groet elkaar en je maakt een praatje, spreekt af een keer koffie te drinken. Op een gegeven moment waren we tegelijkertijd op onze balkons, zij zat er te lunchen en ik was aan het schoonmaken. Ik vroeg haar of ze een bezem voor mij te leen had (nee, geen kopje suiker haha). Die kwam ze mij brengen en bracht haar lunch mee. Daarna zijn we al snel gaan daten en kort daarna woonden we samen.”

Waar en wanneer schrijf je het liefst?
“Ik schrijf het meest in ons kantoortje in de flat. Het is mijn vrouw geweest die mij adviseerde om eens een schrijfweekend te doen. Ik ben toen een paar keer naar een huisje gegaan om alleen maar te schrijven en te wandelen. Wat een inspiratie kreeg ik daar!”

In welke setting kreeg je de meeste/beste ideeën voor je bundel? Was dat juist tijdens het reizen in de trein of ook elders?
“Nou, allebei eigenlijk wel. Het waren de gebeurtenissen van het moment, maar toen ik eenmaal aan het schrijven was, kwamen er ook allerlei voorvallen uit het verleden naar boven.”

Is er een volgend boek in wording?
“Nog niet concreet. Ik heb wel wat ideeën. Zo loop ik met het plan om een bundel te schrijven van al mijn ‘tussendoor baantjes’ die ik ooit had om maar aan het werk te blijven. Een soort 12 ambachten 13 ongelukken zeg maar, maar dan vermakelijk.”

Wouter Geerling woont in Zwolle, is historicus en werkt bij Collectie Overijssel. De beeldende schrijfstijl van deze nieuwe auteur doet de wens rijzen dat hij door zal gaan met het schrijven van verhalen of … dat hij zich wellicht aan een roman waagt.

Boek bestellen
Zoekt u een cadeau voor de feestdagen? Koop dan ‘Vervoersbewijzen, alstublieft’. Deze vermakelijke bundel is tot stand gekomen in samenwerking met Boekengilde en is uitgevoerd als paperback van 125 pagina’s. Het ISBN luidt 9789464374964.